Böön ölä bizim Ayoz Klise çalȇr: “Днесь спасения нашего главизна” — böön var bizim kurtuluşun başı. Başı, neçin deyni bu yortuynan kurulyer insanın kurtuluşu.
Allah bizä deyni nelär taa büük işleri yaptı, onnarı böön yok nicä ölçmää! Yok ölä böön ölçü, neylän var nicä ölçmää Allahın yaptıklarını bizä, hem ne Allah yaptı hem yapȇr da böönnen-böön. Ama eter sade iiltmää başımızı, demää: “Allahım, şükür Sana! Bän diilim böön yakışıklı bişey kabletmää Sendän, bän bişey böön yapmadım, bişeylen kazanmadım. Ama Sän, Allahım, gene beni seversin hem da böönnen-böön brakmȇrsın beni. Hem da diil sade beni, ama bütün dünnenin insanını, angısınnar için verdin Kendi Canını, zeet çektin. Böönnen-böön da seversin bizi. Biz sa böön şüküretmeeriz”.
Panayiyadan läzım üürenelim uslulaa, Onda vardı inanmak Allaha. Açan Angel gelyer ii haberlen, Panayiya deer: “Bän var Allahın izmetkeri. Ko olsun Senin lafına görä.”
Nerada biz böölä deyeriz böön? Biz deyeriz mi böön: “Allahım, ko olsun, raz Sän ölä deersin, bän inanyerim, bilyerim, ani Sän beni brakmayacan! Ko olsun Senin lafına görä!”
Demeeriz.
Biz böön hep okadar kendi yannışlıklarımızı savaşyerız yapmaa: bän nicä deerim, nicä bän isteerim. Te Allah deer bölä, ama bän isteerim öbürtürlü olsun. O bana görä taa yakışıklı. Allaha biz böön gene da üreemizi vermeriz. İnanyerız Allaha, ama vermeriz üreemizi. Yokkana inancılık, inan da yok. İnanmȇrız Allaha.
Biz böön okuyarkana Saabinin Duasını “Ey, göklerdä olan bizim Bobamız…”, söleeriz: “Ko olsun Senin istediin”, bu laflar yazılacıydı bizim üreemizdä büük bukvalarlan. Da biz herbir iştä deycidik: Allahım, ko olsun Senin istediin. Ama onnarı biz söleeriz dilimiznän, ama bizim üreemizdä onnar kalmȇr. Üreemizdä biz söleeriz, ani hep okadar olsun ölä, nicä bän isteerim: diil Senin istediin, Allahım. Ama Allah gene bakmȇȇr bizä, dangalaklara, bakmȇr bizim fikirsizliimizä, bakmȇr bizim kaskatı üreklerimizä. Neçin deyni Allah var Sevgilik hem da veryer herkerä iilikleri. Panayiya da, Angısı var bizim Anamız, O da herkerä isteer Allahtan bizä deyni sade iilik. Nicä isteeriz uşaklardan, kendi kendimizdän da lääzım käär ölä istemää: Allahım, bän Senin var evladın. Te onun için, çok erdä bän bilmerim da, yapmȇrım da, ama, Allahım, yardımet bana, ani bän işideräk Seni, göreräk Seni, neylän Sän savaşyersın beni dooru yola koymaa hem da isteersin bendän zeedä bana iilikleri, ani bän işideräk onnarı, yapayım ölä, nicä Sana yakışıklı hem bana da var faydalı. Amin.