Bir adam varmış pek zengin, okadar zenginmiş, bir-iki laflan yok nicä annatmaa onun zenginiini. Onun için söleer ölä Ayoz Yazı, ani o her gün şavklı konuşyarmış. Bölä konuşmaa deyni, o lääzım olsun çok zengin. Bizdä böön, deyeciz ki, var sa ölä bir er, ani nerada lääzım orası olsun aydannık, olsun orada şafk, lääzım nesa çok yakmaa, evelki vakıtta o vardı mumlar, kandillär. Bu vardı büük arcanmak hem da konuşmaa deyni hergün, o lääzım olsun çok kişi. O adam yaşamasını ölä geçiryardı. Kalannı ne o yapardı diil belli, onu söläämer bizä Ayoz Yazı.
Bir adam da vardı, angısı yatyardı onun portaların önündä, kapunun önündä yatyardı yaralı Lazar. O kayıldı doyunmaa ondan, ne düşer kırıntılar zenginin sofralarından, o kayıldı onnarlan sade doyunmaa. O adam vardı yaralı, köpeklär gelyardılar da yalaardılar onun yaralarını da nekadarsa ilinnik olyardı ona acılarından.
Ama nicä hepsimizä sıra gelyer, ölüm ayırmȇr: sän padişahmı, sän zenginmi, sän fukaräämi, bekim da sän nerada sa yapȇrsın mındar işleri — hepsinä sıra gelyer ölmää.
Açan sıra gelyer ölmää, Lazari alyer Angellar da götüryerlar Avraamın kucaana (лоно Авраамово). Sıra gelyer ölmää zenginä da, onu götüryerlar cendemä. Da cendemdä bulunyarkana büük zeetlerdä, o göryer, ani Lazar bulunyer Avraamın kucaanda da yalvaryer, sesedyer Avraama: “Avraam boba, yollasana Lazarı da sade parmaanı bandırsın suya da gelsin, serinnetsin benim dilimi, neçin deyni pek zeet çekerim burada”.
Avraam da deer: “Sän getir aklına, kendi yaşamanda, erdä yaşarkana, artık hepsi iilikleri kablettin. Sän pek çok iilik kablettin, raatlık erdä kablettin. Lazar sa orada zeet çekärdı. Şini sän burada zeetlenyersin, o da burada raatlanyer”.
Ozaman zengin deer: ”Sölesäne Lazara gitsin, benim var beş kardaşım, onnara sölesin, ani onnar baalem yaşamasınnar ölä yakışıksız da gelmesinnär onnar da bırayı zeetlerä“.
Avraam deer: ”Onnara var Moisey hem da var proroklar”. Kiyatlar var, var Ayoz Yazı, var nerada üürenmää, ani nicä yapmaa da kabletmää Gökteki Padişahlıı, nicä yapmaa da gitmemää zeetlerä. Te erdä bölä yaşamaya Ayoz Yazı üüredyer, proroklar üüredyer, sölerlär, ani nicä lääzım yaşamaa.
Ama zengin deer: “Ama her birisi ölülerdän dirilyar sa, kim sa ölülerdän gelyar sa — onnar inanacıklar”. Neya Avraam demiş: “Açan Moiseyi hem prorkları inanmȇrlar, ozaman ölülerdän da kim sa dirilsä, onu da inanmayaceklar”.
Ölä da var! Bu pildadan var çok örnek almaa. Orada herbir laf okadar derin hem okadar çok var nicä her bir laf için annatmaa!
Dünkü gündä bizim Ayoz Klisä baktı roditelskiy subbotayı. O gün kurulma askerlär için, kimä sıra geldi canını vermää cenktä kendi topraan için. Böön da taman ona görä bu pilda söleer, nerada insan bulunyer. Biz böön yaşamamızı ölä kurȇrız, ani isteeriz burada da olsun islä yaşamak, isteeriz olsun, ani sora da, geçildiynän öbür dünneyä, orada da bizä olsun raatlık – ölä yok nicä olsun! Avraam söleer: “Getir aklına, ani sän kendi raatlıını kablettin erdä, şini artık burada sän zeetlerdäysin. Lazar orada zeetlenyardı, şini burada o var raatlıkta“.
Yok nicä Allaha olmaa yakışıklı, açan sän isteyeçän hem burada raat yaşamaa, hem da Allaha olmaa yakışıklı, onnar ikisi kaarşı gelmeer. Neçin deyni Allaha yakışıklı olmak o var kurban. O lääzım sän nesa ilk veräsin, kendindän böläsin, Allaha olmaa deyni yakışıklı. Lääzım kendi vakıdını böläsin, kalkasın da geläsin klisää, yada evdä dua edäsin, nezaman izmet (служба) klisedä yok. O herbir vakıt var kurban.
Başka taraftan bönkü pilda görä, ani nedä biz böön çok savaşalım — böönkü vakıt taman var vakıt suuk üreklik, kaskatı üreklik biri-birimizä hem Allaha da. Allah korusun, Allah bizim yımışatsın üreklerimizi, bizdän olmar sa kurban, ozaman bizä deyni da yok nicä olsun Gökteki Padişahlık. Pilda bizä böön gösteryer, nicä lääzım olsun bizim yaşamamız, nicä lääzım onu kullanmaa hem herbir pildada herbir Allahın üüretmesindä görmää kendimizä örnek. Amin.
